طراحی مدل پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان بر اساس: استرس فرزندپروری و خوداثرمندی والدینی مادران با میانجیگری الگوهای ارتباطی خانواده

هدف این پژوهش طراحی مدل پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان بر اساس: استرس فرزندپروری و خوداثرمندی والدینی مادران با میانجیگری الگوهای ارتباطی خانواده بود. شرکت کنندگان ۵۴۰ نفر (۲۷۵ پسر و ۲۶۵ دختر) از دانش آموزان ۹ تا ۱۱ ساله مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به همراه مادرانشان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان پیش دبستانی، استرس فرزندپروری (PSI-SF)، خوداثرمندی والدینی دومکا (PSAM)، الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار Spss نسخه ۲۶، نرم افزار Amos نسخه ۲۴ و نیز نرم افزار R نسخه ۴.۰.۲ استفاده شد. یافته ها بیانگر برازش مناسب داده های گردآوری شده با مدل طراحی شده بود. استرس فرزند پروری در پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان نقش معنی داری دارد ( ۵.۵۹Z=). استرس فرزند پروری اثر مستقیم (۶۰/۰-) معنی داری بر الگوهای ارتباطی خانواده دارد. خوداثرمندی والدینی نقش مستقیمی در الگوهای ارتباطی خانواده ندارد (۱.۵۳Z=). متغیر خود اثرمندی والدینی با میزان اثر ۰۴/۰ نقش معنی داری بر متغیر پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان ندارد. الگوهای ارتباطی خانواده نقش مستقیمی در ارتباط با متغیر پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان دارد. استرس فرزندپروری از طریق الگوهای ارتباطی خانواده (۰.۰۵P< و ۱.۹۶Z=) بر متغیر پرخاشگری رابطه ای و آشکار نقش معنی داری دارد. خود اثرمندی از طریق الگوهای ارتباطی در پرخاشگری رابطه و آشکار نقش معنی داری ندارد (۰.۰۵P>). یافته های پژوهش حاضر گامی در جهت تدوین مدل های نظری پیش بین برای پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری رابطه ای و آشکار ، استرس فرزندپروری ، خوداثرمندی والدینی ، الگوهای ارتباطی خانواده