ارائه مدلی برای دانش افزایی سازمانی در سازمان های آموزشی

هدف پژوهش حاضر ارائه الگویی به منظور دانش­افزایی سازمانی در سازمان­های آموزشی بود. روش پژوهش توصیفی با هدف کاربردی می­باشد. جامعه آماری مدیران، معاونان و کارشناسان سازمان­های آموزشی غیردولتی شهرستان لاهیجان به تعداد ۱۹۸۰ نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان ۲۶۸ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع­آوری داده ها از طریق پرسشنامه­های: اعتماد سازمانی مک آلیستر (۱۹۹۵)، فناوری اطلاعات لیو و همکاران (۲۰۱۳)، یادگیری سازمانی دونات و پابلو (۲۰۱۵)، یادگیری سازمانی یو و همکاران (۲۰۱۳)، فناوری اطلاعات لیو و همکاران (۲۰۱۳)، تسهیم دانش فیلیس و همکاران (۲۰۰۰)، دانش­افزایی سازمانی از پرسشنامه­ لی و چوی (۲۰۰۳) انجام شد و برای متغیرهای قابلیت حل مسئله و توسعه حرفه ای از پرسشنامه­های محقق ساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از  تحلیل عاملی وفن مدل­یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار  SMART PLSاستفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تاثیر تسهیم دانش، یادگیری سازمانی، جذب دانش و قابلیت حل مساله بر دانش­افزایی سازمانی مثبت و معنادار است. تاثیر یادگیری سازمانی، جذب دانش و قابلیت حل مساله بر تسهیم دانش مثبت و معنادار است. تاثیر یادگیری سازمانی،  اعتماد، فناوری اطلاعات، توسعه حرفه­ای و رهبری دانش بر جذب دانش مثبت و معنادار است. اما تاثیر قابلیت حل مساله بر جذب دانش معنادار نیست.  تاثیر  اعتماد، فناوری اطلاعات و توسعه حرفه­ای بر قابلیت حل مساله مثبت و معنادار است. اما تاثیر رهبری دانش بر قابلیت حل مساله معنادار نیست. در مجموع نتایج نقش متغیرهای اعتماد، فناوری اطلاعات، رهبری دانش، توسعه حرفه­ای، یادگیری سازمانی، جذب دانش، قابلیت حل مساله و تسهیم دانش در دانش­افزایی سازمانی را مورد تایید قرار می­دهد و بر این اساس الگویی برای دانش افزایی سازمانی در سازمان­های آموزشی ارائه گردید.  

کلیدواژه ها:

دانش افزایی سازمانی ، سازمان های آموزشی ، فناری اطلاعات ، تسهیم دانش ، یادگیری سازمانی