بررسی اثربخشی آموزش بهبودی از تقاضاهای شغلی بر روی تجارب بهبودی کارکنان شرکت ملی حفاری اهواز

 کار مخصوصا تحت شرایط استرس آور، منجر به واکنش های جسمانی و روانی می شود. برای پایان دادن به این فشار، به بهبودی از استرس و تقاضاهای شغلی نیاز است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش بهبودی از تقاضاهای شغلی، بر تجارب بهبودی (گسستگی روانی، آرمیدگی، تجارب تبحری و احساس کنترل) کارکنان شرکت ملی حفاری اهواز بود.این پژوهش از نوع آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان مرد شرکت ملی حفاری اهواز بود که از این تعداد، ۳۰ نفر به عنوان نمونه فرض آزمایی و ۸۰ نفر به عنوان نمونه اعتباریابی پرسشنامه ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه «تجارب بهبودی» برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده گردید. جلسات آموزشی شامل ۱۰ جلسه ۲ ساعته بود که در ۵ هفته برگزار شدند. به علت برقرار نبودن مفروضه همگنی رگرسیون برای انجام تحلیل کواریانس، بر روی نمرات تفاضل پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای وابسته، تحلیل واریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در تفاضل پیش آزمون و پس آزمون تن آرامی، تجارب تبحری، گسستگی روانی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (p < ۰/۰۰۱ ). نتیجه گیری: بنابراین آموزش بهبودی از تقاضاهای شغلی، باعث افزایش ابعاد تجارب بهبودی درکارکنان می شود. به عبارت دیگر شرکت کنندگان در کلاس آموزشی یاد می گیرند که چگونه زمان پس از کارشان را مدیریت کنند تا از استرس و تقاضاهای شغلی رهایی یابند.

کلیدواژه ها:

تجارب بهبودی ، تن آرامی ، تجارب تبحری ، گسستگی روانی ، احساس کنترل