نقش کمربند سبز در حفظ حریم شهرها با رویکرد کنترل رشد بی رویه شهری

حریم شهر عبارت است از قسمتی از اراضی بلافصل پیرامون محدوده شهر که نظارت و کنترل شهرداری در آن ضرورت دارد و از مرز تقسیمات کشوری شهرستان و بخش مربوط تجاوز ننماید. متاسفانه همزمان با اشباع شدن کلان شهرها از ساخت وسازها، افراد سودجو از نیاز بازار سوءاستفاده و اقدام به ساخت و ساز در حریم و حاشیه شهرها کرده اند و گروهی از اقشار کم درآمد جامعه که نیازمند مسکن هستند نیز در این پروژه ها مشارکت و این خانه ها را خریداری می کنند. در این میان تعدادی از تعاونی های مسکن کارمندی زمین هایی در اختیار دارند که موقعیت آنها در داخل حریم شهر است و از آنجا که تعاونی ها نسبت به عدم صدور پروانه ساخت برای این زمین مطلع هستند، برای فروش آنها زیرقیمت بازار اقدام کرده اند. با استناد به مواد ۱۰۰ و ۱۰۱ قانون شهرداری ها و ماده ۲ و تبصره ۵ ماده ۳ قانون تعاریف محدوده حریم شهر، روستا، شهرک و نحوه تعیین آنها صدور پروانه ساختمانی و دیگر مجوزهای قانونی مذکور در مواد فوق الذکر در حریم شهرها جزو وظایف شهرداری ها تلقی می شود و به تبع آن نظارت و کنترل شهرداری برای جلوگیری از ساخت و ساز غیرمجاز یا غیراصولی و غیراستاندارد در این محدوده ضروری است. البته هرچند صدور پروانه برای ساخت وساز در حریم امکان پذیر است لیکن باید شرایطی در این زمینه در نظر گرفته شود. قانونگذار با توجه به اهمیت حفظ اراضی لازم و متناسب موزون شهرها در آینده، حفظ اراضی کشاورزی، باغ ها و جنگل ها را در اولویت قرار داده و هرگونه استفاده برای احداث ساختمان یا تاسیسات را صرفا در چارچوب ضوابط و مقررات و همچنین مطابق طرح های جامع و هادی امکان پذیر دانسته است. حریم هر شهری جنبه حفاظتی و پشتیبانی زیستی آن شهر را دارد و اگر برای آب، خاک و هوا، ظرفیت زیستی قائلیم باید بدانیم که برداشت بیش از حد ظرفیت هر یک از این منابع منجر به از بین رفتن قدرت طبیعت برای بازسازی می شود.

کلیدواژه ها:

حفظ حریم شهرها ، کمربند سبز