تاملی بر محدودیت های آزادی مطبوعات در قانون اساسی ایران

آزادی مطبوعات به عنوان یکی از ابزارهای آزادی بیان مورد توجه است. محدودیتهای آزادی مطبوعات در حقوق بین الملل و سایر نظامهای حقوقی به رسمیت شناخته شده و اعمال محدودیت، بر آزادی مطبوعات، اختصاص به نظام حقوقی ایران ندارد، در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منبع معتبر کتابخانه ای روشن شد که مراد قانونگذار اساسی در اصل ۲۴ از عبارت »مبانی اسلام« اصول و احکام و اخلاقیاتی بوده که تضعیف اعتقاد مردم نسبت بدانها جایز نیست و مفهوم »حقوق عمومی« منصرف به معنای عام، یعنی حقوق و آزادیهای مردم است. علاوه بر محدودیتهای ذیل اصل ۲۴، باید به محدودیتهایی که به موجب اصل ۹ قانون اساسی (تفکیک ناپذیری وحدت، استقلال، آزادی و تمامیت ارضی) و اصل ۴۰ (منع اضرار به غیر) مقرر شده است، توجه کرد. در خصوص تعمیمپذیری، محدودیتهای یک اصل، بر آزادیهای دیگر که در اصول دیگر مقرر شده است، این مقاله با توجه به آثار نامطلوب این فرضیه و استدلالهای مفصل، به رد این ادعا پرداخته است.

کلیدواژه ها:

آزادی مطبوعات ، اصل ۲۴ قانون اساسی ، حقوق عمومی ، مبانی اسلام ، محدودیت.