سنجش میزان تحقق مولفههای رویکرد انسانگرا در محلات قدیم و جدید شهری (مطالعهموردی: محلههای ناسار و ارم شهر سمنان)

محله­ها جزئی جدایی ناپذیر از ساختار زندگی اجتماعی شهروندان هستند و با وجود نیازهای مختلف انسان در محلات شهری، باید در برنامه­ریزی­های شهری از رویکرهای جدیدی استفاده نمود که شهرسازی انسانگرا یکی از آنهاست. این پژوهش با تکیه بر روش­های کمی و توزیع پرسشنامه میان شهروندان به دنبال سنجش میزان تحقق مولفه­های رویکرد انسانگرا در محلات ناسار و ارم شهر سمنان به عنوان محلات قدیم و جدید شهری انجام شده­است. نتایج مطالعه نشان می­دهد که تفاوت معناداری در میزان تحقق مولفه­های رویکرد انسانگرا در سطح محلات ناسار و ارم وجود دارد و بر خلاف ذهنیت موجود در انسانگراتر بودن محلات قدیمی، میزان رضایت ساکنین از مولفه­های رویکرد انسانگرا در محله ارم مطلوب­تر از محله ناسار است و نشان دهنده توجه اندک مدیریت شهری به محلات قدیمی در برنامه­ریزی­های شهری است. همچنین مدل ساختاری مسیری پژوهش، نشان می­دهد، مولفه «امنیت و ایمنی» بیشترین تاثیر را بر میزان تحقق رویکرد انسانگرا دارد.

کلیدواژه ها:

رویکرد انسانگرا ، محله شهری ، سمنان ، محله قدیم ، محله جدید