کارایی ضوابط و مقررات شهرسازی بر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه ۴ شهر اصفهان

فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای باسابقه و تاریخی ایران، تحت تاثیر آن قرار گرفته اند. آنچه مسلم است، در اینگونه شهرها این مساله، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و باسابقه ی شهری، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نوظهور بر گردن شهر تحمیل می کند. مشکلات یادشده، ریشه های گوناگونی داشته و از جهات مختلف قابل بررسی است. یکی از این جنبه های بررسی، بحث ضوابط و مقررات شهرسازی است. به همین منظور در این مقاله به بررسی کارایی ضوابط شهرسازی طرح تفصیلی بر نوسازی و بهسازی بافت فرسوده منطقه ۴ شهر اصفهان پرداخته شده است. برای تحقق این هدف بااستفاده از قوانین طرح تفصیلی شهر اصفهان به بررسی تاثیرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، کالبدی، زیست محیطی، قانون های ارتفاع بندی، گذربندی، تفکیک، تجمیع و صد درصد ساخت پرداخته شده است. روش این تحقیق براساس هدف کاربردی و براساس ماهیت توصیفی موردی بوده، جامعه آماری آن از بین متخصصان شهرداری منطقه ۴ شهر اصفهان می باشد. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و در ابتدا به وسیله تکنیک سوات به بیان نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدیدها پرداخته شده و ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی ارائه و راهکارهای رسیدن به هدف تبین گردیده است. سپس با استفاده از روش های آماری وبوسیله آزمون کروسکال والیس به این نتیجه رسیدیم که میزان تاثیر ضوابط شهرسازی بر روند بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه ۴ یکسان نمی باشد. قانون گذربندی بیشترین تاثیر و قانون تفکیک کمترین تاثیر را در روند بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه ۴ شهر اصفهان دارند.

کلیدواژه ها:

ضوابط شهرسازی ، نوسازی و بهسازی ، بافت فرسوده ، منطقه ۴ شهر اصفهان