بررسی جایگاه دانشگاه فرهنگیان در تغییر نگرش و مهارت های نومعلمان پیرامون نظام ارزشیابی کیفی- توصیفی

ارزشیابی توصیفی، شکلی از ارزشیابی تحصیلی- تربیتی است که در آن معلم با مشارکت فعال دانش آموزو اولیای ایشان با استفاده از ابزار های مختلف به جمع آوری اطلاعات در زمینه تلاش ها، پیشرفت ها وموفقیت های دانش آموزان می پردازد و با طبقه بندی، تحلیل و تفسیر اطلاعات به آنها کمک می کند تابهتر یاد بگیرند و مشکلات یادگیری خود را برطرف کنند. این پژوهش به منظور بررسی جایگاه دانشگاهفرهنگیان در تغییر نگرش و مهارت های نومعلمان پیرامون نظام ارزشیابی کیفی- توصیفی انجام شده است.روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی استان اصفهان میباشد. حجم نمونه شامل ۴۵ نفر از نومعلمان (نخستین خروجی های دانشگاه فرهنگیان - مهرماه ۱۳۹۵ - ) درمقابل ۴۵ نفر از سایر معلمان بوده است که به شیوه ی اتفاقی انتخاب شده اند. اطلاعات به روش کتابخانهای و با استفاده از فیش برداری و همچنین روش میدانی مصاحبه نیمه ساختار یافته و استفاده از تعداد پنجسوال باز پاسخ جمع آوری شده است. داده ها و اطلاعات جمع آوری شده به روش کمی توصیفی وهمچنین بصورت کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و این نتیجه حاصل شد که نخستین فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان نسبت به سایر معلمان، دیدگاهی مثبت تر به طرح و اجرای ارزشیابی کیفی -توصیفی دارند. با این وجود نیاز بیشتری به همکاری دانشگاه فرهنگیان و وزارت آموزش و پرورش پیرامونرفع موانع و مشکلات این شیوه ی ارزشیابی است که در این مقاله پیرامون آن بحث خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی- توصیفی ، دانشگاه فرهنگیان ، نومعلمان ، سند تحول بنیادین ، آموزش و پرورش