مقایسه سازگاری فردی- اجتماعی، شادکامی و تاب آوری در بین معلمان متوسطه اول و دوم شهرستان سواد کوه

امروزه در اکثر کشورهای دنیا به اهمیت شادی و سازگاری اجتماعی در جامعه پی برده اند. شادکامی کمال بخشیدن به قابلیت ها و مسئله ای است که ضرورت و نیاز دنیای امروز می باشد. موضوع تاب آوری در مباحث مربوط به فرآیند آموزش عامل تاثیر گذاری شناخته شده است. سطح تاب آوری بر توانایی معلمان در مدیریت پاسخ ها و عکس العمل ها که فرآیندی دشوار و پیچیده است، تاثیر می گذارد. و از این جنبه به عنوان عاملی یاد میشود که می تواند موجب ارتقای کیفیت و استاندارهای حرفه ای می شود. در این پایان نامه به مقایسه سازگاری فردی- اجتماعی، شادکامی و تاب آوری در بین معلمان متوسطه اول و دوم شهرستان سوادکوه پرداخته شده است. در این پژوهش جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا، پرسشنامه شادکامی اکسفورد، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-RISC) بهره گرفته ایم، جامعه آماری این پژوهش را کلیه معلمان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان سوادکوه می باشند. نمونه گیری پژوهش با روش تصادفی ساده انجام شده و با استفاده از فرمول کوکران ۷۰ نفر از معلمان به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. با توجه به آزمون فرضیات انجام شده این نتایج حاصل شد که تفاوت ضرایب همبستگی میان سازگاری فردی – اجتماعی و شادکامی در بین معلمان متوسطه اول و دوم معنادار است. همچنین تفاوت ضرایب همبستگی میان سازگاری فردی – اجتماعی و تاب آوری در بین معلمان متوسطه اول و دوم معنادار بوده است. بین شادکامی و تاب آوری معلمان رابطه معناداری وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

معلمان ، سازگاری فردی- اجتماعی ، شادکامی ، تاب آوری