پیش بینی سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان تیزهوش بر مبنای ابعاد خودکارآمدی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی بر مبنای ابعاد خودکارآمدی در میان دانش آموزان تیزهوش بود. شرکت کنندگان پژوهش مشتمل بر ۲۴۰ دانشآموز تیزهوش ( ۱۱۴ پسر و ۱۲۶ دختر) مقطع دبیرستان شهرستان شیراز بودند که به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس محقق ساخته خودکارآمدی تحصیلی و اجتماعی و مقیاس سازگاری دانش آموزان بود که نمره آن شاخص میزان عدم سازگاری از بعد عاطفی، اجتماعی و تحصیلی است. روایی سازه ای ابزارهای پژوهش از طریق بررسی همبستگی درونی بین گویه ها و نمره کل احراز شد. ضریب آلفای کرونباخ برای ابعاد خودکارآمدی و سازگاری نشان از پایایی قابل قبول این ابزارها داشت. نتایج پژوهش نشان داد که ابعاد خودکارآمدی شامل خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی با سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی همبستگی دارند. تحلیل های رگرسیونی چندگانه نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی اجتماعی ابعاد سازگاری دانش آموزان تیزهوش را پیش بینی می کنند. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که در میان دانش آموزان تیزهوش، فزونی خودکارآمدی اجتماعی و تحصیلی، کاهش ناسازگاری روانی را از لحاظ عاطفی، اجتماعی و تحصیلی به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سازگاری روانی ، دانشآموزان تیزهوش