اثر بخشی بازتوانی شناختی بر روی نقایص فراخنای حافظه کوتاه مدت بیماران اسکیزوفرن مزمن

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی بازتوانی شناختی بر روی نقایص فراخنای حافظه کوتاه مدت بیماران اسکیزوفرن مزمن بود. این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه کلیه بیماران اسکیزوفرن مزمن در مرکز طلوع شهر اراک مشتمل بر ۳۰ نفر بود. که بطور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی ۱۵ جلسه بازتوانی، که به صورت هفته ای (هفته ای سه جلسه) و ۴۰ دقیقه برای هر آزمودنی دریافت کردند. اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. با استفاده از مقیاس بهره حافظه وکسلر داده ها جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل کوواریانس چندمتغیری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بازتوانی شناختی باعث افزایش کلی نمرات حافظه شنیداری حافظه بینایی و فراخنای کلمات در شرکت کنندگان گروه آزمایش شده است، بازتوانی شناختی تاثیری در فراخنای اعداد بیماران اسکیزون مزمن نداشت.

کلیدواژه ها:

بازتوانی شناختی ، فراخنای حافظه کوتاه مدت ، بیماران اسکیزوفرن مزمن