جایگاه حسن نیت در حقوق خصوصی ایران

حسن نیت اصلی اخلاقی است که بهترین و کامل ترین تعریف آن مصداق جمله مشهور "اشیاء به اضداد شناخته می شوند" می باشد، بدین منظور که حسن نیت یعنی عدم سوءنیت. سوءنیت تعبیری عام است و تعریف حسن نیت به تبع آن تعریفی عام و دشوار می باشد. حسن نیت قاعده و اصلی است وجدانی با نیت کاملا درونی که ظواهر آن نیز در عملکرد و رفتار فرد قابل مشاهده و اثبات می باشد. امروزه حسن نیت در حقوق جدید در دادرسی ها و مطالعات حقوقی جایگاهی شگرف به خود گرفته به طوری که به عنوان مبنای برخی از تئوری های حقوقی از قبیل تعهد به همکاری یا قاعده تقلیل خسارت طرف دارای حسن نیت قرار گرفته است. حسن نیت را از منظر حقوق تعهدات و قراردادها مورد مطالعه قرارداده اند در این نوشتار بررسی جایگاه و تاثیر حسن نیت در حقوق خصوصی نظام حقوقی کشورمان منظور می باشد. حقوق خصوصی که از شاخه های اصلی و مهم رشته حقوق می باشد به طوری که با منافع فردبه فرد جامعه طرف می باشد. اینکه حسن نیت در رویه قضایی ما و در دادرسی های حقوقی ما چه جایگاهی دارد و مرتبه استناد آن از نگاه ثبوت یا عدم ثبوت آن چگونه می باشد. حقوق خصوصی گرایش ها و شعبات وسیعی دارد که در برخی گرایش ها حسن نیت جایگاه مشخصی دارد. هدف این نویسه مطالعه جایگاه این قاعده در حقوق خصوصی به طورکلی می باشد.

کلیدواژه ها:

حسن نیت ، اشخاص ، حقوق خصوصی ، آثار ، جایگاه