رویکردی آمیخته برای سنجش شادکامی مدرسه ای دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۵ شهر تهران

این مقاله با هدف سنجش میزان شادکامی مدرسه ای دانش آموزان ابتدایی شهر تهران انجام شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۵ شهر تهران تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس، ۴۱۰ دانش آموز مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر،­ آمیخته از نوع همسوسازی­همزمان­است. گردآوری­داده ها با استفاده از پرسشنامه شادکامی­مدرسه ای­کمالی (۱۳۹۸) و فهرست وارسی محقق ساخته انجام شد. یافته ها نشان داد که در بین شش عامل شادکامی مدرسه ای سه عامل تدریس معلم، دوستان دانش آموز و خود دانش آموز در وضعیت شادکامی نسبتا رضایت بخشی قرار دارند و سه عامل اجرایی- مدیریتی، فرهنگی و محیطی در وضعیت شادکامی نارضایت بخشی قرار داشته است. مقایسه نتایج همسوسازی نشان داد که در هفت کلاس، نظر دانش آموزان و محقق با یکدیگر مطابقت داشت، در سه کلاس محقق شرایط را بهتر ارزیابی کرده و دانش آموزان شرایط را مناسب ندانستند و­ در­­ دو کلاس دانش آموزان شرایط را بهتر ارزیابی کرده اند. در ­مجموع یافته های این پژوهش نشان می دهد که دانش آموزان­ابتدایی منطقه ۱۵ از وضعیت شادکامی مدرسه ای نسبتا متوسطی برخوردارند. 

کلیدواژه ها:

سنجش ، شادکامی ، دانش آموزان شاد ، مدرسه شاد ، شادکامی مدرسه ای