دولت کارآفرین و تسهیل گری در بخش دولتی

در عصر حاضر سرعت تغییرات و دگرگونی به حدی است که هیچ یک از افراد بشر حتی در یک قرن گذشته پیش بینی چنین تغییراتی را نمی کرد. فرآیند کارآفرینی، فرایندی است که طی آن در بطن یک جامعه کهن ، سامان تازه ای ایجاد می شود. یکی از دغدغه های مهمی که دولتها را مجاب نموده تا گرایش به سمت فعالیت های کارآفرینانه داشته باشند بحث بقاء و دوام و رشد آنها می باشد. مبنای تفکر کارآفرینی در بخش دولتی چندان طولانی نبوده و به دهه ۱۹۸۰ بر می گردد. «کارآفرین» را فردی تعریف نموده اند که عوامل تولید یعنی زمین ، سرمایه و نیروی کار را به منظور ایجاد کسب و کار جدید با یکدیگر ترکیب می کند. به کار گیری نظریه های کارآفرینی و تسهیل گری در دولت و مدیریت سازمان های دولتی موجب گردیده تا سازمان های بوروکراتیک به سازمان های کارآفرین تبدیل شده و با کمترین منابع بیشترین کارکرد را داشته باشند. روش تحقیق مطالعه حاضر فراتحلیل بوده و به لحاظ ماهیت نظری مباحث مطرح شده در آن از روش های کتابخانه ای و اسنادی استفاده گردیده است. اصل اساسی و عملی در این روش عبارت است از ترکیب نتایج تحقیقات مختلف و متعدد و استخراج نتیجه های جدید و منسجم و حذف آنچه که موجب سوءگیری در نتایج نهایی می شود.در این نوشتار ضمن تعریف دولت کارآفرین و بیان ویژگی های آن و اصول و مفاهیم مربوطه، انتقادات وارد بر آن بررسی می گردد و در امتداد آن به تحلیل موانع کارآفرینی در سازمانهای دولتی پرداخته و در پایان پیشنهاداتی جهت مقابله با موانع کارآفرینی در آنها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، دولت کارآفرین ، دولت تسهیل گر