مدلی برای مکانیابی-تخصیص تسهیلات درمانی در زمان همه گیری

همه گیری های قبلی در سال های ۱۹۱۸، ۱۹۵۷، ۱۹۶۸ و همه گیری کووید-۱۹ که جامعه جهانی هنوز درگیر آن است، شواهد کافی را برای نگرانی های بهداشتی ناشی از همه گیری آنفولانزا ارائه کرده اند. سیستم های مراقبت بهداشتی در سرتاسر دنیا تحت تاثیر تقاضای فزاینده ابتلای افراد به بیماری کووید-۱۹ قرار گرفته اند. از اصلی ترین اقدامتی که توسط این سیستم های درمانی می تواند صورت پذیرد، شناسایی و ایزوله کردن افراد آلوده برای جلوگیری از شیوع بیماری است. بنابراین، در این پژوهش یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط مکان یابی-تخصیص برای تسهیلات موقت مورد نیاز درمانی (مراکز نمونه گیری موقت) پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه اطمینان از به موقع رسیدن نمونه های آزمایشی از مکان های مختلف در اسرع وقت و با حداقل هزینه به آزمایشگاه ها است تا اقدامات لازم آزمایش به موقع صورت پذیرند. از این رو، مدل پیشنهادی دارای دو هدف است: (۱) به حداقل رساندن هزینه کل و (۲) به حداقل رساندن حداکثر زمان سفر یک بیمار به یک مرکز نمونه گیری. علاوه بر این، برای جلوگیری از استفاده ناکافی، ظرفیت این مراکز موقت نمونه گیری نیز در مدل پیشنهادی در نظرگرفته شده است. در انتها با حل مثال عددی، اعتبار مدل ارزیابی شده و نتایج و دیدگاه های مدیریتی به دست آمده ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

زنجیره تامین کووید-۱۹ ، مکانیابی تسهیلات ، همه گیری ، تسهیلات موقت درمانی ، کووید-۱۹