تحلیل کانونی رابطه پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار با شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی

آینده پایدار با توسعه ذهنیت جهانی ازطریق پرورش مهارت ها و نوآوری در دانشگاه های پایدار شکل می گیرد. در این راستا هدف پژوهش، تحلیل کانونی پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار بر شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده است. روش پژوهش همبستگی بوده است که در جامعه دانشجویان تحصیلات تکمیلی گروه مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان با نمونه ۲۶۵ نفری بر اساس روش تصادفی ساده در سال ۱۳۹۹ اجرا شده است. ابزار پژوهش دو پرسشنامه مبتنی بر مدل پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار مولدرز و فونسیکا (۲۰۱۸) و مبتنی بر مدل شایستگی نوآوری دانشجویان کیانین و باتر (۲۰۱۸) بوده است. پایایی براساس آلفای کرانباخ به ترتیب ۸۸/۰ و ۷۹/۰ و روایی تاییدی و محتویی در هر دو ابزار مناسب گزارش شده است. روش تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل کانونی و رگرسیون بوده است. نتایج نشان داد، بین کلیه مولفه هایی پرورش مهارت های مبتنی بر توسعه پایدار و شایستگی نوآوری دانشجویان مهندسی با ضریب تعیین ۹۸/۰ رابطه وجود دارد از طرفی کلیه مولفه های پرورش مهارت ها قدرت پیش بینی مولفه های شایستگی فردی، بین فردی و شبکه ای در نوآوری را دارند. می توان گفت در ایجاد شایستگی نواوری دانشجویان، مهارت های کلیدی بین-فردی، تفکر سیستمی، پیش بینی کننده، هنجاری و راهبردی نقش دارند و دانشگاه ها با پرورش مهارت های پایدار در جهت ایجاد شایستگی های نوآوری در شکل دهی آینده جامعه پایدار سازنده هستند.

کلیدواژه ها:

پرورش مهارت ، توسعه پایدار ، شایستگی نوآوری ، دانشجویان مهندسی