اثر بخشی هنر درمانی بر خود پنداره و تنظیم هیجانی نوجوانان بی سر پرست

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی هنر درمانی بر خود پنداره و تنظیم هیجانی نوجوانان بی سر پرست در مراکزنگهداری نو جوانان بی سرپرست مراکز ارومیه می باشد.جامعه آماری ما در این پژوهش کلیه نوجوانان بی سرپرست ۱۲-۱۷ مرکز انجمن خیریه صالحین آذربایجان ارومیه می باشد. روش نمونهگیری به روش نمونه گیری در دسترس در این پژوهش انجام بود و به صورت روش نیمه آزمایشی ۱۵ نفر در گروهگواه و ۱۵ نفر در گروه آزمایش گردید و ۱۰ جلسه درمان انجام شد. بر اساس پرسشنامه نوجوانانی را که در تنظیم هیجانی و خودپنداره مشکل دارند به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات در این تحقیق براساس متغیرهای تحقیق، پرسشنامهبود. در این تحقیق، از پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس، و پرسشنامه خود پنداره کودکان پیر هریس، برای سنجش متغیر های خود پنداره و تنظیم هیجانی کودکان استفاده شد. بر اساس آزمون باکس، واریانس متغیرهای کمکی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری در سطح ۰/۰۵ ندارند و همگنی واریانس ها را در سطح ۰/۰۵ می پذیریم. هر یک از پارامترهای خودپنداری و تنظیم هیجان در گروه های کنترل و آزمایش و در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تحت بررسی در سطح ۰/۰۵ نرمال هستند زیرا سطح معنی داری هر یک از آزمون های شاپیرو ویلک بیشتر از ۰/۰۵ می باشد و فرض نرمال بودن متغیرها را در سطح ۰/۰۵ می پذیریم.

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، خود پنداره تنظیم هیجانی کودکان بی سرپرست