بررسی تفاوت طنز جمال زاده و صادق هدایت

طنز یکی از زیر شاخه های گونه ی ادبی غنایی و مبتنی بر زیباترین حالت انسانی یعنی خنده است؛ اگر در پس این خنده،هدفی برتر همچون تعالی انسان و اصلاح اجتماع نهفته باشد، طنز در معنای واقعی خود شکل گرفته است. اما اگر تنها به قصدتنوع و تحت تاثیر کلام بی پروای راوی صورت پذیرد، هزل است و اگر از روی غرض شخصی به دشنام و نفرین منجر گردد، بههجو گراییده است. طنز، هجو و هزل به عنوان قالب های ادبی از دوران کهن در ادبیات ایران کاربرد داشت، اما قلمرو طنزمحدودتر بوده است؛ ایجاد تحولات همه جانبه در عصر مشروطه، قالب طنز نخست به عنوان ابزاری کارآمد به ادبیات سیاسیاجتماعی و سپس به حوزه ی ادبیات داستانی راه یافت. مهم ترین موضوعاتی که در آثار مورد بررسی دو نویسنده تحقیق قابلتوجه بوده است عبارت اند از معضلات اجتماعی، بی عدالتی، وجود فساد در بین طبقات مختلف جامعه و همدردی با انسان ها،که همه این موارد با طنزی گزنده بیان شده اند و مخاطب را به ابراز همدردی وا می دارند.

کلیدواژه ها:

طنز ، جمالزاده ، صادق هدایت