نقد زیست بوم گرایانه شعر انشوده المطر از بدرشاکر السیاب و برخی از شعرهای نیمایوشیج، در پرتو ادبیات تطبیقی

خوانش زیست بومگرایانه نوعی واکنش به تسلط و چیرگی صنعت بر طبیعت است، در این خوانش منتقد ادبی به بوم زیست و عناصرزیست محیطی توجه دارد. کارکرد اصلی این نوع نقد، پرداختن به کیفیت نقش آفرینی زیست بوم در متون ادبی منظوم و منثور وجایگاه آن در شکل دادن به ساختار عام روایت ادبی و نیز مشارکت در فرآیندهای مقابله با بحران های محیط زیستی است . طبیعتایکی از موثرترین ابزارهای دنیای امروز، که به مثابه واکنش و پاسخی در سطح کلان روایت ها موثر واقع می شود ادبیات است. ادبیاتهر ملتی نماینده فرهنگ و گفتمان های شکل گرفته در میان آن ملت است به همین دلیل در شناساندن خود فرهنگی به دیگریفرهنگی از جهت های مختلف حائز اهمیت است . در این پژوهش به شعر دو شاعر از دو فرهنگ مختلف با توجه به مولفه های نقدزیست بوم گرایانه پرداخته ایم. نوع نگاه شاعران مورد نظر در ارتباط با عناصر طبیعت و در جریان شعر قراردادن این عناصر، با توجه بهزمینه ادبی متون نظم و نثر باعث پیوند آنها با مسائل اجتماعی و عبور منتقد ادبیات ازمحدودیت های نقد ادبی کلاسیک به تاثیرمنبسط ادبیات بر زیست کنونی انسان ها بر کره زمین بسیار چشمگیر خواهد بود. در این پژوهش با استفاده از شیوه تحلیل محتوایتوصیفی به تحلیل نشانگان محیط زیستی در متون منتخب پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

نقد زیست بومگرایانه ، ادبیات تطبیقی ، مطالعات فرهنگی ، شعر معاصر