تاثیر رشد اقتصادی و کیفیت محیط زیست بر مخارج سلامت در ایران؛ هم جمعی در روش خودرگرسیون با وقفه های توزیعی

مقدمه: رشد اقتصادی و توسعه پایدار هدف آرمانی همه ملت ها است و به صورت مستقیم منجر به بهبود وضعیت سلامت جامعه می شود. ولی به طور غیرمستقیم و از طریق تخریب محیط زیست می تواند تاثیر منفی بر وضعیت سلامت داشته باشد بنابراین هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر رشد اقتصادی و کیفیت محیط زیست بر مخارج سلامت در ایران بود. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی و کاربردی حاضر در سطح ملی با استفاده از روش اقتصادسنجی خودرگرسیون با وقفه های توزیعی در نرم افزار Eviews ۱۰ انجام شد. داده ها از نوع سری زمانی سالانه بودند که برای سال های ۲۰۱۸-۲۰۰۶ از پایگاه های داده ای بانک جهانی، مرکز آمار ایران و دانشگاه ییل استخراج شدند. یافته ها: رابطه بلندمدت بین رشد اقتصادی، کیفیت محیط زیست و مخارج سلامت در ایران وجود داشت. کشش بلندمدت مخارج سلامت نسبت به تولید ناخالص داخلی، شاخص عملکرد محیط زیست و مخارج سلامت دولت به ترتیب برابر با ۰.۸۵، ۰.۱۳- و ۱.۱۸ بود همچنین عرضه پزشک نیز تاثیر مثبت به میزان ۰.۳۸ بر مخارج سلامت داشت. ضریب تصحیح خطا نیز ۰.۲۲- برآورد شد. نتیجه گیری: افزایش رشد اقتصادی، مخارج سلامت دولت و عرضه پزشک تاثیر مثبت و بهبود شاخص عملکرد محیط زیست تاثیر منفی بر مخارج سلامت داشتند. بنابراین سیاست های حفظ پایداری و کاهش آلاینده های محیط زیست و همچنین سرمایه گذاری در تجهیزات پیشرفته جهت تصفیه گازهای آلاینده مفید خواهد بود.

کلیدواژه ها:

Health Expenditures ، Environmental Quality ، Economic Growth ، Autoregressive Distributed Lag Model. ، مخارج سلامت ، کیفیت محیط زیست ، رشد اقتصادی ، مدل خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی.