بررسی رابطه بین ارزش افزوده زیربخش های کشاورزی و نابرابری درآمدی در مناطق روستایی ایران

نابرابری درآمدی یکی از مهم ترین مسائلی است که به سبب تاثیر آن بر جنبه های مختلف رفاه اقتصادی، تامین امنیت غذایی و مسائلی که متعاقبا ایجاد خواهد شد مورد توجه جدی سیاستگذاران اقتصادی است. بنابراین هدف این تحقیق با توجه به اثرات متفاوتی که افزایش ارزش افزوده زیربخش های کشاورزی بر توزیع درآمد دارند، بررسی رابطه ی بین افزایش ارزش افزوده زیربخش های کشاورزی و نابرابری درآمد است. برای این منظور از رهیافت میانگین گروه های تلفیق شده (PMG) برای دوره زمانی ۱۳۹۳-۱۳۸۴استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که اثرات افزایش ارزش افزوده بخش کشاورزی بر نابرابری درآمدی منفی است و در سطح زیربخش ها، در بلندمدت، کوتاه مدت و در مقاطع (استان ها) نتایج متفاوتی به دست می آید.بدین ترتیب آنچه که می توان از این نوع تحلیل ها نتیجه گیری نمود این است که اکیدا سیاست گذاری کلان برای همه ی زیربخش ها و همه ی استان های کشور به سبب تمایزاتی که دارند نمی تواند نتایج مشابه ای به دست دهد. بنابراین پیشنهاد می گردد نگاه کلان بخشی نسبت به بخش کشاورزی تغییر نماید و نگاه کلان زیربخشی جایگزین آن شود. در ادامه نیز سیاست های توسعه ای متناسب با هر استان و بسته به ماهیت زیربخش های هر استان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه اقتصادی ، زیربخش های کشاورزی ، ضریب جینی روستایی ، مدل PMG