بررسی اهمیت اخلاق و بهبود رفتار در مراکز آموزشی و علمی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اهمیت اخلاق و بهبود رفتار در مراکز آموزشی و علمی می باشد. هنگامی که صحبت از علم اخلاق به میان می آید منظور، اصول حاکم بر رفتار درست و همچنین قانون ها یا معیارهایی است که رفتار و عملکرد مطلوب افراد درون یک حرفه را تبیین می کند. توسعه اخلاق، نه با پند و اندرزها و نه با فرهنگ سازی های بیرونی، بلکه از طریق کنش های ارتباطی و ذی نفعان جامعه علمی و دانشگاهی و به صورت شیوع و انتشار درون زا، میسر می شود. به همین جهت از آنجائی که مدرسان تاثیری اساسی بر روی جو اخلاقی کل محیط مراکز آموزشی و علمی دارند و رفتار آنان در بهبود اخلاقی فراگیران و دانش اموختگان موثر است. صاحب نظران بر این باورند مهمترین متغیر در موفقیت یک مرکز اموزشی و علمی، اخلاق است. امروزه، داشتن اخلاق ، به عنوان یک مزیت رقابتی در مراکز اموزشی و علمی مطرح است. از طرفی مراکز آموزشی و علمی در هر کشوری از جمله مهمترین نهادهای بسط و گسترش علم در بین اقشار و طبقات مختلف جامعه می باشد و جزء سازمان های حساس و مهم محسوب می گردند. وجود مراکز آموزشی پویا، قدرتمند و دارای کارکنان پایبند به رفتارهای اخلاقی، رشد و توسعه علمی کشور را تسریع می بخشد و کشورمان نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. بنابراین مراکز آموزشی در کشور از کارکنانی تشکیل خواهد شد که دارای «اخلاق » مناسب باشند.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، مراکز آموزشی و علمی ، بهبود رفتار