تعیین نرخ طبیعی واحدهای مسکونی خالی و برآورد ظرفیت مالیات آن ها

یکی از مصادیق فعالیت های سوداگرانه در بازار مسکن، عدم عرضه واحدهای مسکونی خالی به بازار از سوی مالکان است. هدف از پژوهش حاضر، ابتدا برآورد نرخ طبیعی واحدهای مسکونی خالی و سپس برآورد ظرفیت های موجود مالیاتی این واحدها جهت کمک به حوزه سیاستگذاری مالیاتی است. بر اساس نتایج، نرخ واقعی واحدهای مسکونی خالی در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ به ترتیب حدود ۴ ، ۸.۳ و ۱۱.۳ درصد است. این در حالی است که بر اساس مدل تغییر اجاره و محاسبات تحقیق، نرخ طبیعی واحدهای مسکونی خالی در ایران طی سال های ۱۳۸۵-۱۳۹۵ حدود ۳.۷ درصد هست. بنابراین مشاهده می شود که در شرایط حاضر، فاصله قابل توجهی بین نرخ طبیعی و نرخ واقعی واحدهای مسکونی خالی در بازار مسکن ایران وجود داد. اعتقاد بر آن است وضع مالیات بر واحدهای مسکونی خالی می تواند موجب تغییر رفتار افراد شود و نرخ واحدهای مسکونی خالی را به سطح طبیعی آن برساند. بر اساس نتایج مقاله ظرفیت مالیاتی واحدهای مسکونی خالی حدود ۳۳ هزار میلیارد تومان برآورد می گردد که از این مقدار بیش از ۵۰ درصد آن مربوط به استان تهران می باشد. بنابراین پیشنهاد می گردد به منظور بهبود اوضاع بازار مسکن ابتدا با رویکرد اقتصادی، سیاست هایی برای کاهش تورم و بهبود ثبات محیط اقتصاد کلان کشور و همچنین مقابله با تقاضاهای سفته بازانه مسکن اجرا و پس از این اقدامات نسبت به اعمال مالیات بر واحدهای مسکونی خالی اقدام گردد.

کلیدواژه ها:

نرخ طبیعی واحدهای مسکونی خالی ، ظرفیت مالیاتی ، مدل تغییر اجاره