مقایسه اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری با درمان نورو فیدبک در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

هدف: این پژوهش به منظور تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و نوروفیدبک در درمان بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی انجام شده اسن. روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش‫آزمون- پس‫آزمون بود. ‬‬‬‬‬‬روش تحقیق: از میان ۶۲ فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی مراجعه‫کننده به بیمارستان روزبه، ۱۰ نفر به گروه آزمایش شناختی- رفتاری و ۱۰ نفر به گروه آزمایش نوروفیدبک اختصاص یافتند. مصاحبه برای ارزیابی عملکرد کلی، پیش‫آزمون و پس‫آزمون به عمل آمد. داده‫ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS ۲۲ و آزمون‫های آماری تی و کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه مادزلی استفاده شد. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬یافته‫ها: در کاهش متغیر کنترل کردن (P=۰,۰۰۵) با میانگین‫های پیش‫آزمون۲,۰۶ ±۵۰,۱۲ و پس آزمون ۲,۸۱±۱۰,۲۴، استرس (P=۰,۰۰۲) با میانگین‫های پیش‫آزمون ۴,۸۹±۳۰,۰۰ و پس آزمون ۳,۵۲±۲۳,۸۷ و متغیر شستشو (P=۰,۰۰۱) با میانگین های پیش‫آزمون (۲,۷۲±۱۴,۰۰) و پس آزمون ۲,۲۴±۱۰,۷۵ استفاده از درمان نوروفیدبک ارجحیت دارد؛ همچنین ارتباط معناداری نیز بین افزایش عملکرد کلی و شناختی- رفتاری (P=۰,۰۳۲) با میانگین‫های پیش آزمون ۴,۸۳±۶۰,۲۴ و پس آزمون ۵,۲۷±۶۱,۷۵ دیده می‫شود. مشاهدات بیانگر آن بود که بین متغیرهای افسردگی (P-۰,۰۸)، نگرانی (P=۰,۰۶) و تکرار کردن (P=۰,۲) تفاوت معناداری بین درمان‫های مذکور وجود ندارد. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬نتیجه‫گیری: یافته‫ها نشان می‫دهد که کاهش متغیرهای کنترل کردن، استرس و شستشو با استفاده از روش درمانی نوروفیدبک، نتایج بهتری نسبت به درمان شناختی- رفتاری دارد. اما نتایج در خصوص افزایش عملکرد کلی به نفع درمان شناختی- رفتاری می‫باشد. ارتباط معناداری نیز بین دو نوع درمان استفاده شده جهت متغیرهای افسردگی، نگرانی و تکرار کردن وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، درمان بخشی ، اختلال وسواس فکری