ارزیابی از عملکرد طراحی برنامه درسی مجازی

برنامه ریزان راهبردی به این نتیجه رسیده اند که استفاده از نظام استاد محور نمی تواند دوام چندانی داشته باشدو دیر یا زود به صورت مانعی بزرگ بر سر راه توسعه آموزشگاه ها قرار خواهد گرفت. آنان راه حل را در این دیدند که محیط یادگیری را از این وضعیت یک سویه و غیر فعال به محیط تعاملی و مشارکتی تغییر دهند. همان گونه که بروفی والمن (۱۹۹۸) استدلال می کند یادگیری در این گونه محیط ها هنگامی به طور موثر اتفاق می افتد کهمعلمان مواد آموزشی مبتنی بر فعالیت خود یادگیرنده تولید کنند تا برانگیزنده آنان و تبادل نظر از طریق تعامل اجتماعی با یکدیگر باشد. مساله اصلی آموزش مجازی و از راه دور در استفاده از این رویکرد است که چگونه می توان چنین محیطی را طراحی، ایجاد، نگهداری و مواد آموزشی متناسب با آن را تولید کرد. تجربه نشان می دهد که مشارکت دانش آموزان در فرآیند یاددهی-یادگیری، پذیرش مسئولیت یادگیری مستقل و خود رهبر را تسهیل می کند، زیرا دریافت بازخورد سریع و به موقع تمایل به مشارکت بیشتر در فرایند یاددهی-یادگیری را افزایش می دهد. هدف کلی این مقاله آشنایی با آموزش مجازی، طراحی برنامه درسی مجازی و سپس طراحی الگوها و چارچوب مفهومی ارزشیابی یادگیری الکترونیکی است.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، آموزش الکترونیکی ، برنامه درسی مجازی