اثربخشی طرحواره درمانی بربهبود سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زنان دارای تعارضات زناشویی

هدف از این پژوهش اثربخشی طرح واره درمانی بر بهبود سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زنان دارای تعارضات زناشویی بود. این پژوهش از نوع تجربی (نیمه آزمایشی) و کاربردی است که با طرح پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام می شود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به ۱۲مشاور و روانشناس در سطح استان اصفهان بود.۳۰نفر از زنانی که ازنظر مشاورین دارای تعارضات زناشویی بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل در هر گروه تعداد ۱۵نفر گمارده شدند و به صورت مجازی در محیط اسکای روم ۸ جلسه ی ۱و نیم ساعته بر اساس بسته طراحی شده طرح واره درمانی جفری یانگ در کتاب طرح واره درمانی استفاده شد (یانگ، کلوسکو و ویشار؛ ترجمه حمید پور و اندوز،۱۳۹۹). در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶)، پرسشنامه کیفیت زندگی (۱۹۹۱) استفاده شد. داده های پژوهش حاضر، با استفاده از نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد طرح واره درمانی بر بهبود سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زنان دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد و میزان تاثیر در سازگاری زناشویی ۴/۳۱ و در کیفیت زندگی ۵/۲۹ می باشد (۰۱/۰P<).

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، سازگاری زناشویی ، کیفیت زندگی ، زنان.