بررسی رابطه عدالت سازمانی و تعهد سازمانی با میانجیگری فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی: نقش تعدیلگری جنسیت

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه عدالت سازمانی و تعهد سازمانی با میانجیگری فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی و نقش تعدیلگر جنسیت بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارکنان اداره مرکزی بانک توسعه صادرات ایران (۱۶۵ نفر) است که در سال ۱۴۰۰ مشغول به کار هستند. از میان کادر اداره مرکزی بانک توسعه صادرات ایران با روش تصادفی طبقه بندی ۹۰ نفر انتخاب و پرسش نامه های پژوهش در مورد آنان اجرا شد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل معادلات ساختاری استفاده به عمل آمد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ضرایب رگرسیونی بین عدالت سازمانی و فرهنگ سازمانی به میزان ۶۴/۰ بین عدالت سازمانی و رضایت شغلی ۷۲/۰ بین عدالت سازمانی با تعهد سازمانی ۳۹/۰ بین فرهنگ سازمانی و تعهد سازمانی ۳۵/۰ و بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی ۴۰/۰ وجود دارد که از این میان ضریب رگرسیونی بین عدالت سازمانی و تعهد سازمانی معنی دار نیست اما سایر ضرایب رگرسیونی مسیر ها با اطمینان ۹۵ درصد معنی دار هستند و نشان می دهند که بین متغیر های موردنظر رابطه معنی دار وجود دارد. ضرایب رگرسیونی معنی دار مسیر های عدالت سازمانی به فرهنگ سازمانی و عدالت سازمانی به رضایت شغلی به ترتیب برابر ۵۷۷/۰ و ۷۰۴/۰ می باشد و تاثیر عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی از طریق فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی میانجیگری می شود. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ طبق مقادیر جدول فوق، ضرایب رگرسیونی مسیر عدالت سازمانی به فرهنگ سازمانی برابر ۵۷۷/۰- و مسیر فرهنگ سازمانی به تعهد سازمانی برابر ۲۳۷/۰ و معنی دار است. نتیجه گیری: بنابراین، فرهنگ سازمانی تاثیر عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی را میانجیگری می کند. ضرایب رگرسیونی مسیر عدالت سازمانی به رضایت شغلی برابر ۷۰۴/۰ و مسیر رضایت شغلی به تعهد سازمانی برابر ۲۵۲/۰ و معنی دار است بنابراین رضایت شغلی تاثیر عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی را میانجیگری می کند. همچنین جنسیت اثر تعدیل کننده بر روابط بین متغیر ها در مدل ارائه شده دارد.

کلیدواژه ها:

رابطه عدالت ، تعهد سازمانی ، رضایت شغلی