نقش مدیریت دانش بر نوآوری سازمانی

طی سال های اخیر، همگام با روند رو به رشد تحولات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی که تمام ابعاد و ارکان سازمان ها را تحت تاثیر قرار داده و انتظارات جدیدی را در سازمان ها پدید آورده است، نقش مدیران نیز به شدت دگرگون شده است و موجب پیدایش اصول و روش های مدیریتی نوینی شده است که یکی از مهمترین آنها "مدیریت دانش" می باشد و در واقع در دنیای امروز و عصر دانایی محوری، دانش نه تنها به عنوان یک سرمایه محسوب می شود؛ بلکه به عنوان مهم ترین سرمایه نیز برای سازمان ها تلقی میشود و به همین علت سازمان ها نیازمند رویکرد مدیریتی متفاوت نسبت به مسائل سازمان و کارکنان هستند. حفظ و نگهداری کارکنان سازمان ها و پرورش ظرفیت یادگیری آنان نقش تعیین کننده ای در موقعیت و کسب مزیت رقابتی برای سازمان دارد. لذا همانند مدیریت منابع فیزیکی مانند پول، مدیریت دانش نیز با ید بخشی از سیاست های استاندارد سازمان باشد (ابراهیمیان جلودار، ۱۳۹۱:۸۹). مدیریت دانش راهی است که سازمان ها دانش را ایجاد، کسب، طبقه بندی، اصلاح، تسهیم و منتشر می کنند (ابطحی، ۱۳۸۶). نوآوری به عنوان مساله ای مهم برای افراد، نهادها و روی هم رفته برای همه جوامع به دلیل ارتباط آن با انعطاف پذیری و تولید بسیار مهم و اساسی است (رانکو ، ۲۳۳۰). روش انجام این تحقیق به شکل مروری-توصیفی و از طریق بررسی مقالات و مطالعات پیشین میباشد. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ یافته ها بیانگر آن است که مدیریت دانش، مفهوم بسیار ارزشمندی است که زمینه را برای نوآوری فراهم می سازد. مدیریت دانش برای تولید موفقیت آمیز محصولات جدید و برای نوآوری در شرکت ها ضروری به نظر میرسد. همچنین نوآوری قادر است تا دانش ضمنی را به دانش صریح تبدیل کند. نقش مدیریت دانش بر نوآوری را از منظر تولید نیز می توان مورد برررسی قرار داد. امروزه موفقیت سازمان تا حدود زیادی وابسته به توانایی تبدیل یادگیری حاصل از تغییرات به دانش است که در نوآوری ها و تولید محصول تجلی مییابد مدیریت دانش در بهبود فرایند تولید و خدمات، مهمترین نقش را دارد (یوسفی، صادق فیضی، سلیمانی، ۱۳۹۱) از دیگر نقش های مدیریت دانش در فرآیند نوآوری میتوان در تسهیل همکاری بین مرزهای وظیفه ای سازمان، کمک به ایجاد قابلیت، توانمندی و همچنین کاهش پیچیدگی در فرایند نوآوری اشاره کرد (طاهری، ۱۳۸۶).

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، نوآوری سازمانی ، یادگیری سازمانی