مقایسه اثرات پروبیوتیک های بومی و تجاری بر تجزیه گلوتن

زمینه و هدف: درمان اصلی بیماری سلیاک رژیم غذایی فاقد گلوتن است. آلودگی به گلوتن در رژیم غذایی برای ۵۵-۳۲ درصد از این بیماران رخ می دهد که می تواند سبب بروز علائم در این بیماران شود. یکی از نوین ترین روش های درمان سلیاک استفاده از پروبیوتیک های تغییر دهنده یا تجزیه کننده پلی پپتیدگلوتن است. روش بررسی: در این مطالعه، نمونه های پروبیوتیک موردنظر از لبنیات محلی (شیر، ماست، کشک، سرشیر و پنیر) و گیاهان دارویی (نعنا و پونه و ریحون) ایران در شرایط استریل جمع آوری شدند و سپس فعالیت آنزیم های پرولیل اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع N مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بیشترین میزان جذب برای سوبسترای Z-Gly-Pro-۴-nitroanilide که ارزیابی آنزیم پرولیل اندوپپتیداز را انجام می دهد به ترتیب مربوط به سویه های (L.pentosus) C۱-۱۰، (L. fermentum) B۶-۱ ، (L.paracasei) C۵-۲ ، (L.paracasei) Y۵و (L. pentosus) C۱۱-۱ است. در رابطه با سوبسترای Leu-p-NA که ارزیابی آمینوپپتیداز نوع N را انجام می دهد بیشترین میزان جذب به ترتیب مربوط به سویه های (L. helveticus) K۱ ،(L. plantarum) B۸-۲ ، (L.paracasei) Y۵ ،( L. pentosus) P۲-۳ و (L. plantarum) P۳۵ است. همه ی سویه های مذکور نسبت به کنترل منفی که حاوی بافر و سوبسترا بود جذب با اختلاف معنادار را نشان دادند (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تعدادی از پروبیوتیک های بومی ایران دارای فعالیت موثر پرولیل اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع N هستند که می توانند به عنوان گزینه های انتخابی جهت تجزیه گلوتن و کمک به بیماران سلیاکی مورداستفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

Probiotics ، Glutens ، Celiac disease ، Prolyl oligopeptidases ، Aminopeptidase N ، بیماری سلیاک ، گلوتن ، پروبیوتیک ، پرولیل اندوپپتیداز ، آمینوپپتیداز نوع N