بررسی ارتباط بین شادکامی وخودکارآمدی در سالمندان دچار بیماری مزمن مقیم سرای سالمندان شهرستان تبریز در سال ۱۳۹۹

زمینه و هدف: یکی از عوامل اثرگذار بر رفتارهای بهداشتی سالمندان، خودکارآمدی است و شادکامی سبب ایجاد موفقیت و سلامت خواهد شد؛ بنابراین این بررسی با هدف ارتباط شادکامی سالمندان و خودکارآمدی در سالمندان دچار بیماری مزمن صورت پذیرفت. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی ۱۳۲ سالمند شصت سال و بالاتردر سال ۱۳۹۹ مقیم در سرای سالمندان شهرستان تبریز که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و آسان بود. داده ها با استفاده از پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه شادکامی آکسفورد، مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی و با استفاده از آزمون های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین شادکامی با تاهل در سالمندان (۰۲/۰=P)، نمره خودکارآمدی سالمندان با متغیرهای جنسیت (۰۲/۰=P)، شغل (۰۳/۰=P) و داشتن پول کافی جهت رفع نیازهای خود (۰۰۸/۰=P) رابطه معناداری وجود داشت. با توجه به آنالیز رگرسیون خودکارآمدی سالمندان با تحصیلات و تاهل رابطه آماری دیده شد (۰۴/۰=P) و با توجه به ضریب همبستگی مثبت می توان بیان کرد که با افزایش شادکامی، خودکارامدی سالمندان نیز افزایش می یابد. نتیجه گیری: افزایش شادکامی سالمندان  باعث ارتقای عملکرد آن ها در مدیریت هر چه بهتر درمان از طریق خودکارآمدی مناسب خواهد شد.

کلیدواژه ها:

Happiness ، Health ، Self-efficacy ، شادکامی ، سلامت ، خودکارآمدی