رابطه باورهای اخلاقی و هوش اخلاقی با کیفیت زندگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه باورهای اخلاقی و هوش اخلاقی با کیفیت زندگی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان اسلامشهر انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی است و روش پژوهش، توصیفی از شاخه همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان شاغل در مدارس مقطع ابتدایی شهرستان اسلامشهر می باشند. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد و پژوهشگر با استفاده از فرمول کوکران از میان ۱۱۲۹ نفر جامعه آماری ۲۸۶ نفر را به عنوان نمونه آماری انتخاب و مورد مطالعه قرار داد. یافته ها نشان داد که بین بعد «درستکاری»، «مسئولیت پذیری»، «دلسوزی» و «بخشش» هوش اخلاقی و کیفیت زندگی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان اسلامشهر رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین بین باورهای اخلاقی معلمان و کیفیت زندگی آنان رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت وجود باورهای اخلاقی در معلمان مقطع ابتدایی شهرستان اسلامشهر موجب ارتقای سطح کیفیت زندگی معلمان خواهد شد. یافته ها نشان داد که بین جنسیت و سن و مدرک تحصیلی و سابقه خدمت معلمان با باورهای اخلاقی تفاوت معناداری وجود ندارد. در کل نتایج نشان داد که بین سه متغیر هوش اخلاقی، باورهای اخلاقی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که با افزایش سطح هوش اخلاقی و باورهای اخلاقی معلمان، میزان کیفیت زندگی آنان نیز افزایش خواهد یافت و برعکس با کاهش میزان باورهای اخلاقی و هوش اخلاقی معلمان، از میزان کیفیت زندگی آنان کاسته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

: باورهای اخلاقی ، هوش اخلاقی ، کیفیت زندگی ، درستکاری ، مسئولیت پذیری ، دلسوزی ، بخشش