شناسایی یک جهش جدید در ژن CNNM۴ در خانواده ایرانی مبتلا به سندرم جلیلی
محل انتشار: مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، دوره: 13، شماره: 8
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 138
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUQ-13-8_009
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1401
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: سندرم جلیلی، یک بیماری ژنتیکی بسیار نادر با وراثت اتوزومی مغلوب است که تاکنون تنها در ۳۳ خانواده در جهان گزارش شده است. مبتلایان به این بیماری همزمان دچار اختلالات شبکیه از نوع دیستروفی مخروطی - استوانه ای و اختلالات دندانی از نوع آمیلوژنز ایمپرفکتا می شوند. در این مطالعه به شناسایی یک مورد جهش ایجادکننده سندرم جلیلی در خانواده ایرانی پرداخته شده است.
معرفی مورد: مورد دو برادر مبتلا به سندرم جلیلی در یک خانواده ایرانی هستند که به وسیله روش سانگر، توالی ژن دخیل در ایجاد این بیماری (CNNM۴) در آن ها مشخص گردید. والدین غیرهم خون بوده و در یک روستای کوچک آذربایجان شرقی واقع در شمال غربی ایران سکونت داشتند. هر دو فرد مبتلای خانواده از دوره کودکی دچار تخریب مینای دندان شده بودند. علائم چشمی در آنان از دوره نوجوانی آغاز و در نهایت منجر به فوتوفوبیا، کوررنگی و از دست دادن دید مرکزی شده بود که با گذر زمان دید مبتلایان در شب و در نور کم، کاهش یافته بود، ولی در حال حاضر بیماران بینایی بسیار محدودی داشتند. در بررسی الکترورتینوگرافی پروباند، تخریب شبکیه از نوع دیستروفی مخروطی - استوانه ای تشخیص داده شد. تعیین توالی بیماران با روش سانگر به شناسایی یک تغییر جدید (c.۱۲۲۰G>T) منجر گردید که در شجره سگریگیت می گردد. این تغییر در اثر تبدیل اسیدآمینه آرژنین موقعیت ۴۰۷ به اسیدآمینه لوسین (Arg۴۰۷Leu) ایجاد می شود. بررسی با نرم افزارهای پیشگویی کننده بیماری زایی، تاییدکننده دخالت این تغییر در ایجاد سندرم جلیلی در این خانواده بود. بررسی پایگاه های داده ExAc و۱۰۰۰ genomes نشان داد، این تغییر گزارش نشده است. آرژنین جایگاه ۴۰۷ نیز از جهت تکاملی در چندین گونه محافظت شده باقی مانده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد غفرانی
Cellular & Molecular Research Center, Qom University of Medical Sciences
محمد کرامتی پور
Department of Medical Genetics, Faculty of Medicine, Tehran University of Medical Sciences
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :