گندزدایی پساب تصفیه خانه فاضلاب شهر قم با استفاده از کمپلکس پراکسید هیدروژن_ یون نقره
محل انتشار: مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، دوره: 1، شماره: 4
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 155
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUQ-1-4_005
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1401
چکیده مقاله:
زمینه و اهداف
محلول پراکسید هیدروژن با فرمولاسیون پایدار به همراه مقادیر جزیی یون نقره (با نام تجاری نانوسیل)، امروزه به عنوان یک گندزدای کارآمد جهت مصارف گوناگونی ضدعفونی سطوح، گندزدایی میوه و سبزیجات، آب شرب و زدایش فیلم میکروبی تجهیزات پزشکی استفاده می شود.
روش بررسی
این مطالعه از نوع تجربی مداخله ای است. در این پژوهش پساب خروجی از تصفیه خانه فاضلاب شهر قم، تحت اثر گندزدایی توسط کمپلکس پراکسید هیدروژن-یون نقره قرار گرفت. و از شش غلظت مختلف گندزدا استفاده شد. عملیات نمونه برداری در فصل زمستان سال ۱۳۸۵ به صورت هفتگی انجام گرفت و حجم نمونه ۱۲ بود.
یافته ها
نتایج نشان داد که در غلظت ۸۰ میلی گرم بر لیتر و زمان تماس یک ساعت، گندزدای نانوسیل توانست ۹/۱ واحد لگاریتم حذف کل کلیفرم ها را داشته باشد. در غلظت ۲۴۰ میلی گرم بر لیتر حذف کل کلیفرم ها به ۳/۳ واحد لگاریتم و در غلظت ۴۸۰ میلی گرم بر لیتر کمپلکس پراکسید هیدروژن_یون نقره، به بالاتر از ۵/۴ واحد لگاریتم رسید. در حاصل ضرب غلظت_زمان حدود ۸۶۰۰ (میلی گرم بر لیتر) حداقل و بیشتر از آن، شرایط استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران جهت تخلیه به آب های سطحی و مصارف کشاورزی (حداکثر ۱۰۰۰MPN/۱۰۰ml=) برآورده شد.
نتیجه گیری
با وجود مزایای عمده کمپلکس پراکسید هیدروژن_ یون نقره در گندزدایی آب و فاضلاب، از جمله عدم تولید ترکیبات جانبی مضر، ایجاد باقی مانده قابل اندازه گیری، سهولت انتقال و نگهداری و عدم تولید بوهای ناخوشایند، به نظر می رسد، به کارگیری آن برای گندزدایی پساب ثانویه فاضلاب شهری به دلیل مصرف مقادیر فراوان تا احراز شرایط استاندارد، چندان مقرون به صرفه نیست. به کارگیری این گندزدا پس از فرآیندهای ثالثیه تصفیه فاضلاب نظیر فیلتراسیون، احتمالا به مصرف مقادیر کمتری از گندزدا منجر خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد خزایی
Qom University of Medical Sciences.
رامین نبی زاده
Tehran University of Medical Sciences.
کاظم ندافی
Tehran University of Medical Sciences.
فروغ واعظی
Tehran University of Medical Sciences.
مسعود یونسیان
Qom University of Medical Sciences
مریم روشنی
Qom University of Medical Sciences.
بابک فرزین نیا
Qom University of Medical Sciences.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :