وضعیت تمایل به ترک حرفه پرستاری و برخی عوامل مرتبط در مراکز آموزشی درمانی شهر قم

زمینه و هدف: تمایل به ترک حرفه پرستاری می تواند کمبودهای موجود در زمینه تامین نیروی کار پرستار را تشدید کند که در نهایت، اثرات منفی بر کیفیت ارائه خدمات سلامت در پی خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت تمایل به ترک حرفه پرستاری در مراکز آموزشی درمانی شهر قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی در بین پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. نمونه ها پس از تهیه لیست پرستاران شاغل، به تعداد ۲۰۷ پرستار از شش مرکز آموزشی - درمانی به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا شرکت کنندگان پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک را تکمیل کردند، سپس تمایل به ترک حرفه پرستاری به عنوان یک سوال مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته ها: میزان تمایل به ترک حرفه پرستاری در بین شرکت کنندگان، ۶/۵۴% بود. میزان تمایل به ترک حرفه در بین پرستاران مرد، ۵/۲ برابر بیش از زنان بود  (۳۱/۶-۰۳/۱CI: ۹۵%، ۵۵/۲=OR). همچنین تحلیل چندمتغیره رگرسیون لجستیک نشان داد کارکردن در شیفت ثابت صبح بخش های داخلی - جراحی، سابقه کاری کمتر از ۱۰ سال و داشتن اضافه کاری، به میزان معنی داری سبب افزایش تمایل به ترک حرفه پرستاری می شود. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، میزان تمایل به ترک حرفه پرستاری در مراکز آموزشی درمانی شهر قم قابل توجه است؛ بنابراین با در نظر گرفتن متغیرهای موثر بر افزایش این پدیده در بین پرستاران، باید برنامه جامعی برای بهبود این متغیر و پیامدهای آن ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

Intention to leave ، Education Nursing ، Nursing ، Nursing- therapy ، Qom ، Iran. ، تمایل به ترک حرفه ، پرستاری ، پرستاری - آموزش ، پرستاری – درمان ، قم ، ایران