اثر خشک کردن ریشه کاسنی در فشار پایین آون روی کیفیت و زمان استخراج اینولین

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 544

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCAMEM14_134

تاریخ نمایه سازی: 21 مهر 1401

چکیده مقاله:

کاسنی (Cichorium intybus) گیاه علفی چند ساله از خانواده گل مینا (Asterales) با گل هایآبی به ارتفاع ۵ / ۰ تا ۵ / ۱ متر و مقاوم به آب و هوای سرد و یخبندان است. ریشه کاسنی با زنجیرهای بلندو پایدار از نوع فروکتان ها، حاوی ۹۴ - ۷۰ درصد اینولین بر اساس وزن خشک می باشد که به عنوان منبعاصلی برای تولید صنعتی اینولین به شمار می رود. اینولین یک فروکتولیگوزساکارید بوده و جایگزینیبرای چربی و قند است که قابل همان نیست، اما در روده بزرگ به طور انتخابی مورد استفادهبیفیدوباکتریا قرار می گیرد. برخی از این باکتری ها به عنوان پربیوتیک مورد استفاده قرار می گیرند وبرای سلامتی انسان بسیار مفید هستند. خشک کردن یکی از فرایندهای مهم پس از برداشت گیاهاندارویی است که نقش عمده ای در کمیت و کیفیت مواد موثره آنها دارد. جهتت جلوگیری از فسادریشه کاسنی، باید آن را به منظور ذخیره سازی طولانی مدت به سرعت خشک نمود. هدف از این مقاله،بررسی اثر خشک کردن در فشار پایین روی کیفیت و زمان استخراج اینولین از ریشه کاسانی می باشد.بدین منظور ابتدا ریشه کاسنی در دمای ۸۰ درجه سلیوس تحت دو فشار متفاوت در داخل آون،شامل ۳۵۰ و ۷۵۰ میلی بار به مدت یک ساعت خشک گردید و سپس اینولین موجود در آن با استفاده ازفرایند دیفوزیون با آب گرم در زمان های ۷۰ و ۱۵۰ دقیقه استخراج گردید. برای ارزیابی کیفی،اینولین استخرایی توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی باالا (HPLC) با آشکار ساز بریشکست (RI) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل HPLC نمونهخشک شده در فشار ۷۵۰ میلی بار و زمان استخراج ۱۵۰ دقیقه بیشترین مقدار اینولین را دارا بود در حالیکه نمونه خشک شده با فشار ۷۵۰ میلی بار و مدت زمان استخراج ۷۰ دقیقه کمترین مقدار اینولین را دارا بود.

کلیدواژه ها:

کاسنی ، اینولین ، خشک کردن ، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا

نویسندگان

فاطمه اهرابی

دانشجوی دکتری گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشگاه ارومیه

حمیدرضا قاسم زاده

استاد گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشگاه تبریز