بررسی چارچوب الگوی حکمرانی خوب در پرتو هم افزایی نقش دولت،بخش خصوصی و جامعه مدنی در کشور جمهوری اسلامی ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل برنامه توسعه جمهوری اسلامی ایران در چارچوب نظریات حکمرانی خوب می باشد، حکمرانی خوب الگوی جدیدی از حکمرانی است که دولت ها آن را برای پاسخگویی به نیاز های کنونی شهروندان خود به کار می گیرندو دارای سه عنصر دولت، بخش خصوص و جامعه مدنی است. کارویژه دولت در الگوی حکمرانی خوب،فراهم کردن محیطی سیاسی و حقوقی مناسب و کارویژه بخش خصوصی کسب در آمد و ایجاد اشتغال و کار ویژه جامعه مدنی مکانیزمی برای مشارکت نیرو های اجتماعی است. پژوهش حاضر در صدد پاسخ به این پرسش اصلی تنظیم شده است که، وضعیت و شرایط امر توسعه ایران بعد از انقلاب اسلامی در چارچوب الگوی حکمرانی خوب چگونه است؟ فرضیه ای که در پاسخ به پرسش اصلی مورد سنجش و آزمون قرار می گیرد این است که ، دولت به جای هم افزایی با بخش خصوصی و جامعه مدنی خود به تنهایی در الگوی حکمرانی خوب کارگزار و عامل اصلی امر توسعه بوده. روش پژوهش از منظر هدف کاربردی و روش گرد آوری داده ها و اطلاعات،مشاهده و مطالعه است که از طریق مراجعه به کتابخانه و آرشیو اسناد و مدارک و همچنین جستجو در شبکه های مجازی و اینترنتی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی خوب ، سیاست ، برنامه های توسعه ، جامعه مدنی ، توسعه نیافتگی