بررسی رابطه مهارت های ارتباطی با خودکارآمدی در دبیران تربیت بدنی استان اصفهان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مهارت های ارتباطی با خودکارآمدی در معلمان تربیت بدنی استان اصفهان بوده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش را کلیه دبیران تربیت بدنی آموزش و پرورش دوره متوسطه شهر اصفهان بر اساس آمار ارائه شده از اداره کل تربیت بدنی و سلامت اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان برابر ۱۷۳۶ نفر تشکیل داده است. حجم نمونه آماری پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۳۲۵ نفر برآورد و ابزار پژوهش مشتمل بر پرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی جی بارتون(۱۹۹۰) وپرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر و آدامز(۱۹۸۲) بوده است. روایی صوری پرسشنامه توسط متخصصان برآورد گردیده است. همچنین برای پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. در سطح آمار استنباطی، به منظور آزمون فرضیات و متناسب با سطح سنجش داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون، ضریب تعیین و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. سطح معناداری در این تحقیق کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج کلی نشان داد، میان دو متغیر (مهارت ارتباطی و خودکارآمدی) ارتباط معناداری یافت نشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، خود کارآمدی ، توان افزایی ، دبیران تربیت بدنی ، استان اصفهان