تاثیر افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک به شیر بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و قوام مدفوع در بره های شیرخوار نژاد دالاق

چکیده زمینه مطالعاتی: مدیریت بره ها ی شیرخوار در سه ماه اول تضمین کننده سلامت و تولید آینده آنها است. وضعیت فیزیولوژیکی ویژه حیوان در این دوره شامل توانایی جذب مولکول درشت به ویژه ایمیونوگلوبولین ها از روده و مستعد بودن به عفونت روده و اسهال است. استفاده از آنتی بیوتیک در جیره غذایی حیوانات ، باکتری های مفید را از بین می برد و از سیستم ایمنی سلولی پشتیبانی خوبی نمی کند. بنابراین، جایگزینی آنتی بیوتیک ها با سایر ترکیبات مانند پربیوتیک ها ، پروبیوتیک ها و سینبیوتیک ها به عنوان یک راه حل مناسب در نظر گرفته می شود. هدف: این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک به شیر بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و قوام مدفوع در بره های شیرخوار نژاد دالاق انجام شد. روش کار: ۲۴راس بره ی شیرخوار با متوسط وزن ۷/۱±۵ کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارها شامل: ۱) تیمار شاهد (بدون افزودن سین بیوتیک به شیر)، ۲) تیمار دریافت کننده ۵/۲ گرم سین-بیوتیک، ۳) تیمار دریافت کننده ۵ گرم سین بیوتیک و ۴) تیمار دریافت کننده ۵/۷ گرم سین بیوتیک بودند. طول دوره آزمایش ۹۰ روز بود. جهت بررسی تغییرات وزن، بره ها یک روز در هر هفته توزین شدند. اندازه گیری مصرف ماده خشک و ثبت اسکور مدفوع به صورت روزانه انجام شد. نمونه های مدفوع جهت انجام آزمایش قابلیت هضم در هفته پایانی به مدت ۵ روز جمع آوری گردید. خونگیری تمام بره ها از طریق ورید وداج در روز ۸۳ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، افزایش ماده خشک مصرفی، وزن روزانه و وزن پایان دوره را در پی دارد (۰۵/۰P˂) اما ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر مصرف سین بیوتیک قرار نگرفت (۰۵/۰P>). قابلیت هضم پروتئین خام، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی، فیبر نامحلول در شوینده خنثی، ماده خشک، ماده آلی و عصاره اتری در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد (۰۵/۰P>). ایمونوگلوبولین ها در خون بره ها با افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، افزایش یافت (۰۵/۰P˂) بطوریکه در تیمار ۵/۷ گرم سین ببیوتیک بیشترین و تیمار شاهد کمترین غلظت ایمونوگلوبولین ها را داشتند (۰۵/۰P˂). غلظت پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (۰۵/۰سین بیوتیک سبب افزایش تری گلیسیرید، لیپوپروتئین های با چگالی کم و لیپوپروتئین های با چگالی خیلی کم شده است (۰۵/۰P˂) ولی مصرف بیشتر سین بیوتیک در شیر کلسترول، گلوکز، نیتروژن آمونیاکی و لیپوپروتئین های با چگالی زیاد را کاهش داد (۰۵/۰P˂). نمره قوام مدفوع با افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، کاهش معنی داری داشت به صورتی که در سطح ۵ گرم سین ببیوتیک، کمترین نمره قوام و در تیمار شاهد، بیشترین نمره قوام مدفوع مشاهده شد (۰۵/۰P˂) روزهای ابتلا به اسهال اختلاف آماری نداشت ولی از نظر عددی تیمار شاهد بیشترین تعداد روزهای ابتلا به اسهال را داشت (۰۵/۰P>). نتیجه گیری نهایی: در مجموع با توجه به نتایج حاضر استفاده از سین بیوتیک در بره های شیرخوار جهت بهبود عملکرد و سلامتی دام توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

بره شیرخوار ، فراسنجه های خونی ، قابلیت هضم ، قوام مدفوع ، سین بیوتیک