نفیر مولوی، گوهر مثنوی بررسی تطبیقی مساله «اتحاد عاشق و معشوق» در مثنوی و حکمت متعالیه

«از بخت شکر دارم و از روزگار هم». خداوند را سپاس گزارم که بار دیگر توفیق هم نشینی با ملک الخلاق گلستان مثنوی را نصیبم کرد و جام کوچک وجودم را از آن رحیق سرخوشان مشحون ساخت. هدف این مقاله، یافتن این پرسش مهم است که لب لباب مثنوی شریف مولانا چیست و به بیانی دیگر، آن «نفیری» که وی در این عالم سرداد و همه سینه های شرحه شرحه از فراق را به سوی خویش فراخواند، کدام است؟ در این نوشته سعی خواهیم کرد تا با یاری جستن از سه مقدمه فلسفی در حکمت متعالیه (تئوری حرکت جوهری، مساله نفی و اتحاد عاقل و معقول)، به یافتن پاسخ پرسش مهم مذکور از دیدگاه جلال الدین نایل آییم. امید است که ببار آید و کام همه عاشقان را شکرین سازد:   و هذا دعاء لا یرد فانه   دعاء لاصناف البریه شامل  

کلیدواژه ها:

Mowlana ، Molla Sadra ، The Substantive movement ، union ، annihilation ، ‘howless’ ، facelessness ، survival ، Soul