عید عارفان مواجهه آدمی با بی نهایت

در این نوشته کوتاه، قصد دارم یکی از مهم ترین آموزه های مولانا جلال الدین محمد بلخی را در حد توان خویش بازگو کنم؛ و آن، تلقی وی از « عید» است.      شاید بتوان گفت؛ مفهوم « عید» نزد مولانا، با تلقی آن نزد سایر مکاتب و عرفا، تفاوتی گوهرین دارد و همین تفاوت است که مرا برانگیخت تا به رسم ادب شاگردی نزد وی و شاگردانش، اندکی سخن بگویم.      هم چنین یکی از عللی که اهمیت توضیح درباره این مفهوم را نشان می دهد، آن است که صاحب این مکتب، خود را « عید» خوانده، و عید شدن در او، به مثابه امری جاری و طبیعی است؛ باز آمدم چون عید نو، تا قفل          زندان بشکنم وین چرخ مردم خوار را چنگال و دندان بشکنم

کلیدواژه ها:

عید ، عاشق ، خشیت ، پارسایی ، پاک بازی ، مخلص ، پشت گرمی ، فربهی ، فنا ، بقا