مقایسه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی بر کنترل قند خون در بیماران افسرده مبتلا به دیابت نوع ۲: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف : دیابت ملیتوس نوع ۲ یک بیماری اندوکرین می باشد. اخیرا نیز مشخص شده است احتمال ابتلا به افسردگی در بیماران دیابتی تقریبا تا دو برابر است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثربخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری و مداخلات آموزش روانی دیابت بر میزان افسردگی و قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: از ۱۸۰ بیمار دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران، ۶۰ بیمار جهت مطالعه کارآزمایی بالینی انتخاب و در سه گروه درمان شناختی - رفتاری٬ آموزش روانی و گروه کنترل به تصادف قرار داده شدند. وضعیت افسردگی و قند خون با تست افسردگی بک ویرایش دوم(BDI-Π)  و اندازه گیری HbA۱C تعیین شد. جهت آنالیز داده ها از آزمون های آماری واریانس یک طرفه وآزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: میزان افسردگی و HbA۱C در پس آزمون در بین سه گروه درمان شناختی - رفتاری٬ آموزش روانی و کنترل دارای اختلاف معنی داری بود (۰۰۰۱/۰=p). آزمون تعقیبی توکی، اختلاف معنی داری را بین میزان افسردگی در پس آزمون در گروه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی (۰۰۰۱/۰=p)، همچنین بین گروه درمان شناختی - رفتاری و گروه کنترل (۰۰۰۱/۰=p) نشان داد. بین میزان HbA۱C در پس آزمون در بین دو گروه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی، اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی بین گروه کنترل و هریک از گروه های درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی، اختلاف معنی دار بود (۰۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد درمان گروهی شناختی - رفتاری در درمان افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موفقیت آمیز بوده است.

کلیدواژه ها:

Cognitive Therapy ، Psycho-educational Therapy ، Diabetes Mellitus ، Type ۲ ، Depression ، درمان شناختی ، آموزش روانی ، دیابت ملیتوس نوع ۲ ، افسردگی ، کارآزمایی بالینی تصادفی شده