رتبه بندی نواحی روستایی براساس میزان رضایت از کیفیت زندگی با استفاده از مدل تصمیم گیری کوپراس (مطالعه موردی: دهستان نورآباد، بخش مرکزی شهرستان دلفان، استان لرستان)

امروزه کیفیت مکان زندگی انسان، یکی از مهم ترین حوزه های پژوهش­های برنامه ریزی مکانی- فضایی در کشورهای مختلف است. این اهمیت، به­دلیل تاثیرگذاری روزافزون پژوهش­های کیفیت زندگی در پایش سیاست های عمومی و نقش آن به­عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی مکانی است. هرچند ارتقای کیفیت زندگی در مقیاس های فردی و اجتماعی در سکونتگاه های روستایی، از دیرباز مورد توجه برنامه ریزان بوده است، اما در دهه های اخیر و با اولویت­یافتن اهداف اجتماعی توسعه و تدوین آن ها در قالب برنامه های توسعه، به تدریج نگرش انسانی و جامعه شناختی درباره کیفیت زندگی، به ادبیات توسعه و همچنین برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های کلان کشورهای پیشرفته راه یافته است. هدف این پژوهش، سنجش و اولویت بندی شاخص های کیفیت زندگی در محدوده روستاهای دهستان نورآباد، شهرستان دلفان استان لرستان، با استفاده از شاخص های عینی و ذهنی است. داده ها با استفاده از پیمایش میدانی جمع آوری شدند. براین­اساس، ۲۴۰ خانوار از روستاهای مورد مطالعه به­شیوه تصادفی ساده برای مطالعه انتخاب شدند. درادامه، از مدل تصمیم گیری کوپراس و شیوه های تحلیلی مربوطه، برای رتبه بندی شانزده روستای مورد مطالعه براساس میزان رضایت از کیفیت زندگی استفاده شد. نتایج نشان می دهد ۹/۳۹ درصد از ساکنان این روستاها، از شاخص های کیفیت زندگی ذهنی، کاملا ناراضی و تنها ۷۸/۱ کاملا راضی­ هستند. همچنین، براساس مدل تصمیم گیری کوپراس می توان گفت روستاهای خلیفه آباد، اکبرآباد و ظفرآباد، به­ترتیب بالاترین و روستاهای هاشم آباد، سبزه­خانی و محمدرضاآباد، به­ترتیب پایین ترین سطح کیفیت زندگی را از دید جامعه نمونه دارند.

کلیدواژه ها:

بعد ذهنی و عینی ، دهستان نورآباد ، کیفیت زندگی ، مدل تصمیم گیری چندمعیاره کوپراس ، نواحی روستایی