بایسته های حکمرانی در جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با جنگ ترکیبی

علوم اجتماعی تحت تاثیر الگوهای مدرن و فناوری های جدید ارتباطی درحال تحول اساسی است، به تبع این فرآیند، مفاهیم مهم علوم اجتماعی نیز تحت تاثیر این تغییرات درحال تحول هستند. یکی از مفاهیم مهم تحول یافته، مفهوم «جنگ» است. جنگ های امروزی از بستر سخت مدل های کلاسیک نبرد، فراتر آمده اند و در فرآیند پیچیده تحولات اجتماعی دچار تغییرات اساسی شده اند؛ به صورتی که از چارچوب های محدود «جنگ نظامی» به الگوی «جنگ ترکیبی» تغییر شکل یافته اند. جنگ ترکیبی مبتنی بر تحولات کوانتومی (تاثیر برهم کنشی فضا و زمان در شبکه تحولات سیاسی و اجتماعی) می تواند محیط حکمرانی بازیگر هدف را مورد هجوم و آسیب قرار دهد. در این میان، جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهایی که مورد تهاجم دیرینه و متنوع دشمنان خود قرار داشته است؛ می بایست با شناخت الگوهای جدید جنگ، خود را برای مقابله با نسل های نوین منازعه آماده سازد. تحقیق حاضر در پی آن است تا با شناسایی رابطه بین جنگ ترکیبی و مفهوم حکمرانی به پردازش چگونگی کاربست جنگ ترکیبی علیه جمهوری اسلامی ایران بپردازد. پرسش اصلی این پژوهش آن است که، جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با جنگ ترکیبی دشمنان باید چه الزاماتی را به کار گیرد؟ این تحقیق از حیث نوع، توسعه ای و کاربردی است؛ دادهها از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی جمع آوری شده است و برای تحلیل داده های آن، از روش تحلیلی - توصیفی استفاده شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که موقتی سازی حکمرانی، به عنوان یکی از مهمترین مزیت های دشمنان برای پیچیده سازی محیط حکمرانی ایرانی و بهشکست کشاندن آن در جنگ ترکیبی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

جنگ ترکیبی ، حکمرانی ، نظریه جامعه کوانتومی ، نظریه سیستم ها ، نظریه جامعه کوتاه مدت