چهل سال دوستی: سردار شهید حسین پورجعفری

دوست خوب یکی از نعمت های بزرگ الهی و پناهگاه انسان و آرامش بخش دل و روان است . در این که داشتن دوست خوب عطیه ای الهی و یکی از آرزوهای انسان های خردمند و فهمیده است، تردیدی نیست. هر انسان برخوردار از طبعی سلیم و فطرتی پاک، از هر طیف و گروه و صاحب هر اندیشه و مرامی که باشد، از داشتن دوست خوب لذت می برد و احساس شعف و سربلندی می کند. این طور نیست که کسی از معاشرت با دوست خوب متنفر و گریزان باشد یا از داشتن دوست بد، مسرور و شادمان گردد. شهید حسین پورجعفری سردار بی مدعا و کاربلد جنگ میتوانست با استفاده از نام و جایگاه حاج قاسم و به بهانه همراهی دائمی و دور و دراز با فرماندهاش خودش را به مردم بشناساند اما خاضعانه و فروتنانه در پشت سر فرمانده و در سایه ماند. هیچ گاه نخواست دیده و چهره شود و همین خضوع بی مانندش از وی بعد از شهادت مظلومانهاش چهرهای بی بدیل و خاص ساخت و نامش به عنوان یار دیرین و همراه همیشگی و دوست وفادار سردار سلیمانی عجین شد. در این مقاله به بررسی علل دوام و پایداری این دوستی چهل ساله می پردازیم.

کلیدواژه ها:

شهید حسین پور جعفری ، شهید قاسم سلیمانی ، دوست یابی ، وفاداری