اثر هشت هفته تمرین هوازی بر مسیر پیام رسانی ایجادکننده فیبروز قلبی موش صحرایی سالمند

مقدمه: پیری فرایندی است که باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در قلب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر اثر هشت هفته تمرین هوازی بر مسیرپیام رسانی TGF-β/smads ، ایجادکننده فیبروز قلبی رت های سالمند بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۱۸ سر موش صحرایی آزمایشگاهی نژاد ویستار با سن (۲۴ ماه) و میانگین وزن (۱۵ / ۵۱۱ گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۹ = n) و تمرین (۹ = n) تقسیم شدند. پس از سازگاری با محیط و آشناسازی با تمرین، گروه تمرین برنامه خود را روی نوارگردان با شیب ثابت صفر درجه با سرعت ثابت ۱۲ متر بر دقیقه به مدت هشت هفته و ۵ روز در هفته انجام دادند. مدت تمرین از ۱۰ دقیقه در هفته اول به ۵۲ دقیقه در هفته هشتم رسید. در این مدت گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. متغیرهای تحقیق به روش الایزا و با استفاده از کیت زلبیو آلمان اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تی مسقل استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی بر سوپراکسید دیسموتاز (P=۰/۰۰۱)، کاتالاز (P=۰/۰۰۶)، گلوتاتیون پراکسیداز (P=۰/۰۰۱)، فاکتوررشدی تغییر شکل دهنده بتا (P=۰/۰۰۱)(IGF-β) و درصد کلاژن بافتی (P=۰/۰۰۱) در بافت قلب موش های صحرایی سالمند تاثیر معنی داری دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرین هوازی با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب در بهبود شاخص های استرس اکسیداتیو قلب موثر استزیرا علیرغم افزایش مقدار TGF-β توانسته با ممانعت از فعالسازی آن مانع از راه اندازی مسیر پیام رسانی فیبروز بافت قلب شود که باعث کاهش بیانکلاژن در قلب رت های سالمند شده است.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، فیبروز قلبی ، سالمندی ، استرس اکسیداتیو