اصر ضد اضطرابی آلفالینولئیک اسید در موش های صحرایی مدل آلزایمر با افزایش بیان فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز، میانجی گری می شود

مقدمه: یکی از شاخصه های بیماری آلزایمر، رسوب پپتید آمیلوئیدبتا (Aβ) در مغز است. Aβ علاوه بر پیدایش استرس اکسیداتیو و التهاب، بیان فاکتور نورتروفیک مشتق از مغز (BDNF) را کاهش می دهد و حتی قبل از مختل نمودن حافظه، اختلالات رفتاری نظیر اضطراب را ایجاد می کند. آلفالینولئیک اسید یک اسید چرب غیراشباع امگا-۳ است که اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و نروپروتکتیو دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر آلفالینولئیک اسید بر اضطراب القا شده توسط (Aβ(۱-۴۲ و نقش احتمالی BDNF در این اثر انجام شد. مواد و روش ها: رت های نر نژاد ویستار به چهار گروه کنترل، آلفالینولئیک اسید، آمیلوئیدبتا و آمیلوئید بتا- آلفالینولئیک اسید تقسیم شدند. پس از تزریق درون هیپوکامپی (Aβ(۱-۴۲، حیوانات به مدت ۱۴ روز متوالی، آلفالینولئیک اسید را با دوز ۱۵۰μg/kg به صورت زیرپوستی دریافت کردند. در پایان دوره، رفتار اضطرابی حیوانات با استفاده از ماز بعلاوه مرتفع ارزیابی شد و بیان mRNAی BDNF در هیپوکامپ نیز توسط real time PCR سنجیده شد. سطح معنی داری آماری اختلاف بین گروه ها، ۰/۰۵ درنظر گرفته شد. نتایج: در آزمون ماز بعلاوه مرتفع، آلفالینولئیک اسید موجب افزایش جشمگیر درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان ماندن در بازوی باز در رت های دریافت کننده (Aβ(۱-۴۲ شد (P<۰/۰۰۱). آلفالیتولئیک اسید، بیان mRNAی BDNF را نیز در هیپوکامپ این حیوانات افزایش داد (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه، آلفالینولئیک اسید در رت های مدل آلزایمر اثر ضد اضطرابی دارد و ا ین اثر، تا حد زیادی از طریق افزایش BDNF اعمال می شود. همچنین احتمالا آلفالینولئیک اسید در کاهش نورودژنراسیون موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آلفالینولئیک اسید ، اضطراب ، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز ، پپتید آمیلوئیدبتا