طراحی مدل پیشران های نشاط کارکنان سازمان ها با تکنیک فراترکیب

هدف پژوهش حاضر شناسایی پیشران های موثر بر نشاط سازمانی کارکنان بود که به روش فراترکیب و با رویکرد ساندلوسکی و باروسو انجام گرفت. جامعه آماری شامل همه مقالات و پایان نامه های علمی و پژوهشی در حوزه نشاط بود که با مرور سیستماتیک تعداد ۳۶ نمونه انتخاب و اعتبار آن ها با برنامه مهارت های ارزیابی حیاتی (CASP) مشخص شد. یافته های پژوهش با تحلیل محتوا و استفاده از نرم افزار MAXQDA نسخه ۲۰۱۸ در قالب مدل پیشران های نشاط کارکنان، مشتمل بر ۴۶ شاخص و ۱۰ مولفه (شغلی، مدیریت و رهبری، رفاهی، زمینه ای، فیزیولوژیکی، شخصیتی، اعتقادی، مهارتی، ارتباطات، رفتارهای شهروندی سازمانی) و ۳ بعد (فردی، سازمانی، اجتماعی) به دست آمد. بر اساس نتایج حاصله مولفه زمینه ای با ۵۸/۱۰ درصد، مولفه شخصیتی با ۷۳/۶ درصد، و شاخص معنادار بودن کار با ۸۵/۳ درصد دارای بیشترین فراوانی بودند. برای سنجش اعتبار مطالعه از ضریب کاپای کوهن استفاده شد. امید است مدیران با به کارگیری نتایج پژوهش حاضر سهمی در ایجاد نشاط و سلامت روح و جسم کارکنان سازمان ها در جهت تحقق وظیفه مسئولیت اجتماعی خود داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تحلیل محتوا ، تکنیک فراترکیب ، نشاط سازمانی ، نشاط کارکنان