بررسی رابطه برون گرایی و درون گرایی با رضایت شغلی شخصیت در معلولان شاغل

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه برون گرایی و درون گرایی شخصیت با رضایت شغلی معلولین شاغل بود. پژوهش توصیفی تحلیلی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد نظر شامل همه معلولین شاغل در ادارات شهرستان الیگودرز بود که تعداد آن ها ۱۰۰ نفر است و اطلاعات با به کارگیری پرسشنامه از آن ها جمع آوری شد. پرسشنامه پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی آیزنک و پرسشنامه رضایت شغلی بود. روایی پرسشنامه ها با به کارگیری روش اعتبار محتوا و پایایی آن ها با محاسبه آلفای کرونباخ تایید شد. پرسشنامه ها با نرم افزار SPSS تحلیل شد. برای تحلیل داده های توصیفی میانگین و انحراف استاندارد محاسبه  شد و برای تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه  آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام  اجرا شد. نتایج نشان داد بین برون گرایی و رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری (۲۰/۰=r) وجود دارد. همچنین، بین درون گرایی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری (۲۵/۰=r) وجود دارد ( ۰۵/۰ ≥P). براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که معلولینی که شخصیت برون گرا دارند، رضایت شغلی  بیشتری نسبت به معلولینی که شخصیت درون گرا دارند، در محیط کار خود حس می کنند.