تحلیل اعتبار آرا قطعیت یافته در فقه و حقوق با نگاهی به ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری

در تمامی نظام های حقوقی این احتمال وجود دارد که در روند فرایند دادرسی اشتباهی در حکم قاضی صورت گیرد. بنابر این تلاش شده است اگر اشتباهی حتی در آراء قضایی قطعی صورت می گیرد، راه حلی برای آن در نظر گرفته شود. موضوع مقاله حاضر « تمایل میزان اعتبار آرای قطعیت یافته در فقه و حقوق با نگاهی بر ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری» می باشد. هدف از انتخاب موضوع بررسی موانع و مشکلات و چالش ها و نواقصی است که در این زمینه وجود دارد . اصولا با عنایت به قاعده اعتبار امر مختومه ، تعداد آراء قطعی نقض شده باید اندک باشد اما در عمل دیده شده که آمار آراء نقض شده بیش از حد انتظار است. قانونگذار در خصوص بر خلاف شرع بودن آراء قطعی تعریف خاصی از ارکان و شرایط این مفهوم، ارایه نداده است، بنابر این ناچار هستیم هر یک از مبانی و منشاء نقض آراء قطعی سالب حیات آراء قطعیت یافته و لازم الاجرا را نقد و بررسی نماییم. محقق پس از بیان کلیات کوشیده است به روش های اعتراض به آراء قطعی از جمله اعاده دادرسی موضوع ماده ۴۷۴ ق.آ.د.ک مصوب ۱۳۹۲ پرداخته و نقاط ضعف و قوت آنها را بیان کرده و پیشنهادات و نتایج تحقیق را در این خصوص ارائه کند.

کلیدواژه ها:

آرای قطعی ، فقه و حقوق ، ماده ۱۸ اصلاحی سابق