مکتب پوزیتیویسم دردوره محمدرضاشاه

تاریخ نگاری از مهم ترین بسترهای حضور و نمود ناسیونالیسم فرهنگی است و در روند شکل گیری دولت ملت ها، تاریخ نقش اساسی را داشته است. در عصر دولت ملت ، نگاه ابزاری وفایده گرایانه به تاریخ برای حکومت ها از طریق نگارش و آموزش تاریخ اهمیت پیدا کرد. عمده آثاری که به بررسی ایران معاصر اهتمام ورزیده اند، ایران جدیدرا در راستای تقابل دو فرهنگ سنتی و مدرن یافتهاند در دام صرف نظریه سنت و مدرنیسم گرفتار آمده اند. دیگر آثار معدودی نیز که اندیشه ها را در قالب جریانات فکری چپ وراست و یا مذهبی و لیبرال به بحث گذاشته اند بیشتر عرصه سیاسی یا به اصطلاح نمود سیاسی آن جریانات را در قالب احزاب و تشکل های سیاسی بررسی و از ریشه شناسی آنها بازماندهاند. سکولار کردن سیستم های اجتماعی و تعلیم و تربیت از آفات منطق اثباتگرایانه است که مشکلات فردی و اجتماعی زیادی را در جامعه اسلامی به دنبال دارد.مکتب پوزیتیویسم به نحو بارزی در تاریخ نگاری ناسیونالیستی ایران بروز یافت. بیشتر تاریخ های نوشته شده در دوره پهلوی حامل این مفهوم بودند که رسیدن به پیشرفت و نوسازی جامعه بر طبق الگوهای غربی آرمان همه است و این آرمان به دست باکفایت رضاشاه و سپس پسرش امکان پذیر شده است. نویسندگان متعددی تحت این گرایش و اندیشه بودند.

کلیدواژه ها:

گفتمان پوزیتیویسم ، محمدرضا شاه ، فرهنگی